zondag 5 juni 2016

ga terug naar start





mototransport en vliegtuig wachten ons vandaag in girona, waar we acht dagen geleden toekwamen en van start gingen. vanuit saint-girons rijden we oostwaarts naar perpignan. we doorkruisen de katharenstreek die we drie jaren geleden ook aandeden. ter hoogte van perpignan gaat het zuidwaarts spanje weer in, op weg naar girona aeroporto.
we schieten aardig op over nationale wegen en zijn ruim voor op ons reisschema. dat schept de gelegenheid om in het gezellige figueres te opteren voor een pilsje en wat tapas op een zonovergoten terras. het is warm en we schikken de tafel zo dat wie zoekt naar zon aan zijn trekken komt en wie liever in de schaduw schuilen wil dat evenzeer kan ;-)  het is een gezapige en gezellige afsluiter van een bijzonder mooie week picos & pyreneeën.




enkele sfeerbeelden


 

 













zaterdag 4 juni 2016

de franse pyreneeëncols





inktzwarte onweerswolken kleuren alle weervoorspellingen voor namiddag. en dus besluiten we de donderslagen voor te blijven en vroeg te vertrekken. we rijden vandaag de franse pyreneeëncols in die we vooral kennen van de vele heroïsche passages van de tourkaravaan. 
vanuit biescas noordwaarts is de frans-spaanse grens niet zo gek ver meer. we passeren in onze klim naar de grens het embalse de lanuza nabij hoz de jaca. eens de grens voorbij wacht al snel de col d'aubisque al is het aan de voet ervan even zoeken naar de eigenlijke klim. eddy merckx en lucien van impe gingen hier ooit als snelsten 1.709 meter hoog, ongetwijfeld luidkeels aangemoedigd door vele toeschouwers. maar vandaag, op een ochtend vroeg in de nog prille maand juni, heersen grazende viervoeters over de desolate top, nauwelijks opgeschrikt door een enkele passant.
dat is even anders op de flanken en de top van de gerenommeerde col du tourmalet. bezaaid met wielertoeristen is het voorzichtig afdalen geboden. te oordelen naar de veelal zwalpende renners die zich krampachtig een weg naar de 2.115 meter hoge top banen, gaat het om een groot(s) evenement waarbij vele niet of minder getrainde fietsers van meer ambitie dan fitheid getuigen ;-)  later zal blijken dat het om het event "montée du géant du tourmalet" gaat. le géant du tourmalet is het reuze standbeeld (3 meter hoog; 350 kg zwaar) van een coureur op de top van de tourmalet. elk jaar wordt het standbeeld in de maand oktober van z'n sokkel gehaald om veilig beschut in de vallei te gaan overwinteren. jaarlijks maakt hij op de eerste zaterdag van juni vanop een truck de omgekeerde beweging: vanuit de vallei aan de voet van de tourmalet helemaal omhoog tot op de top, gevolgd door zo'n 1.200 fanatieke wielertoeristen.
de rust op de flanken van de col d'aspin is een verademing. net geen 1.500 meter hoog is deze col de kleinste van het vermaarde drieluik. maar in schoonheid moet de col d'aspin zeker niet onderdoen voor zijn hogere broers.

net middag en de hoge pyreneeëncols liggen achter ons. later die middag zullen we vanuit de omgeving van het piepkleine middeleeuwse stadje saint-lizier zien hoe dichte onweerswolken deze bergtoppen als een donkere sluier toedekken. wij blijven ook vandaag van regen gespaard en genieten na op een terras in saint-lizier, waar de mooie rit met een lokaal biertje wordt bezegeld ;-)




enkele sfeerbeelden






 

 

 

 

 



vrijdag 3 juni 2016

navarra - aragon





vanuit bakio dalen we aanvankelijk af naar bilbao, op zoek naar nieuw rubber voor de kawa (achterband). een succesverhaal wordt dit allerminst: niet alleen raak ik op weg naar motocicletas bolueta mijn kompaan hugo kwijt in het drukke wespennest bilbao, maar daar aangekomen gooit een electriciteitspanne roet in het eten. en eens die panne verholpen, keren de makke monteurs van bolueta op hun stappen terug door schoorvoetend op te biechten dat ze de michelin pilot 4 niet in huis hebben, tegen onze afspraken in. dan maar op kale bandjes de pyreneëen in...
we volgen de kustlijn oostwaarts tot san sebastian en duiken vervolgens zuidwaarts tot het lieflijke leitza waar we even halt houden voor een koffie en wat water. het is warm en we zijn na het oponthoud in bilbao goed opgeschoten. nu wacht een van de allermooiste doch minst bekende - en daardoor meest desolate - grensoverschrijdende bergpassen in de pyreneeën: de puerto de izpegi. 
vanuit leitza gaat het over doneztebe en aspilcueta dwars doorheen het natuurgebied bertizko jaurerriko parke naturala. de schitterende slingerwegen doorheen het natuurpark gaan naadloos over in de haarspeldbochten van de puerto de izpegi. zo glijden we genietend frankrijk in, via sainte-etienne-de-baïgonny naar saint-jean-pied-de-port. 
van daaruit gaat het zuidwaarts spanje weer in en vervolgens oostwaarts door de pyreneeën van navarra naar het ons bekende aragon (cfr. 2013). langsheen het embalse de yesa bereiken we jaca en houden er halt voor verfrissing. het is warm en de rit is enig mooi maar ook lang en zwaar. we besluiten de extra lus over broto te laten voor wat ze is en keren ter hoogte van sabinanigo noordwaarts tot onze eindbestemming biescas. 
het kleine stadje hoog in het noorden van de aragonese pyreneeën is de tijdelijke thuishaven van vele wintersporters. maar ook in deze vroegzomer ademt biescas gezelligheid en er is keuze zat wat tapas-barretjes en cafeetjes betreft. onze gastvrouw beveelt ons in haar beste spaans casa Aruba aan en dat blijkt een voltreffer ;-) 






enkele sfeerbeelden




 

 




donderdag 2 juni 2016

oostwaarts langs de golf van biskaje




nog niet helemaal bekomen van de beklijvende schoonheid van de voorbije dagen verlaten we picos de europa. onze uitvalsbasis in lago, de onvolprezen b&b el conventu de asturicon, vormde het meest westelijke punt van ons traject. vandaag reizen we langsheen de kust weer oostwaarts. met de glof van biskaje aan onze linkerzij wijzen alle neuzen richting bilbao. eindbestemming is het piepkleine bakio, tegen de kust net boven bilbao en met zicht op het nabije san juan de gatzelugatxe.
nabij llanes wijst de zumo (gps) ons een eerste keer de velden in: we horen en ruiken de zee maar raken ze niet. dat lukt even verderop gelukkig wel. het serene samenspel van krijtwitte stranden, blauwgroene oceaan en de immer rotsige oeverwand levert een aaneenschakeling van prachtige panorama's. die schoonheid schept rust, versterkt en uitgediept door de stilte en de leegte; vrijwel overal liggen de stranden er nagenoeg verlaten bij, de vroegzomerzon ten spijt.
we rijden langs en dwars doorheen vele kleine kustdorpjes. vooral comillas oogt bijzonder charmant en gezellig; ik heb nog steeds een tikkeltje spijt dat we er geen halt hielden. in bilbao gaan we op zoek naar nieuw rubber voor de kawa (achterband). maar dat blijkt geen sinecure en al evenmin een succes. we besluiten na wat getelefoneer met garages en verdelers vanop een zonovergoten terras, het er morgenvroeg opnieuw op te wagen. via een passage langs het imponerende eiland-klooster san juan de gatzelugatxe bereiken we onze eindbestemming bakio.





enkele sfeerbeelden


 








 










woensdag 1 juni 2016

picos de europa





de dag starten doen we met een kleine noordelijke lus via ribadesella door de bijzondere grot van cuevona en een halte bij het panoramapunt mirador del fitu. vanop de hoogte van deze mirador kijk je noordwaarts uit op de golf van biskaye en zuid-oostwaarts op picos de europa. het is ochtend en hoewel de wolkensluier het gebergte nog niet helemaal ontstegen is, levert het mirador del fitu beklijvende vergezichten op.
het heeft iets: uitkijken op de robuuste bergketens van picos de europa en vervolgens de motor op om in snelvaart te gaan opzoeken wat je net voorheen met zoveel bewondering en ontzag gadesloeg. de rit vandaag belooft alle goeds wat je van een absolute top-rit mogelijkerwijs verwachten kan: slingeren en scheuren, draaien en keren, over perfecte wegen in een magistraal mooie omgeving. met de desfiladero de la hermida langsheen de rio deva, de kabelbaan in fuente dé, de desfiladero de los beyos langs de rio sella, en al het moois van picos europa dat deze lekkere hoogtepunten met mekaar verbindt, lijkt deze rit volgepropt met bangelijk heerlijke brokken motorplezier.

en de realiteit blijkt niet alle verwachtingen in te lossen, maar ze zelfs te overtreffen. de desfiladero's de la hermida en de los beyos zijn super slingerwegen door canyons langsheen respectievelijk de rio deva en de rio sella die de picos de europa ten oosten en ten westen begrenzen. de panorama's vanop de hoogvlakte vanuit fuente dé zijnadembenemend. en eigenlijk geldt dat voor het ganse natuurpark picos de europa. met deze rit hebben we na de covadonga gletsjermeren en de epische trektocht ruta del cares doorheen het hart van de picos gisteren, het picos-plaatje voltooid. deze bergketen kan de vergelijking met elk hooggebergte moeiteloos doorstaan; meer zelfs, van de kaukasus tot de dolomieten, van de alpen tot de pyreneeën: weinig regio's kunnen tippen aan de natuurpracht en het rijplezier in picos de europa. tel daar de uitmuntende prestatie van de weergoden bij deze voorbije twee dagen en je weet waarom wij hier met een smoelbrede glimlach door elke bocht glijden ;-)




enkele sfeerbeelden