De eeuwige olijfboomvelden

De eeuwige olijfboomvelden

Noordwaarts vanuit Guadix verkennen we vandaag het grootste beschermde Natuurpark van Spanje en tevens allicht het minst bekende: de Sierra de Cazorla, Segura y Las Villas. In tegenstelling tot het dorre, vaak okerkleurige vulkaanlandschap dat grote delen van Zuidoost-Andalusië kenmerkt, kleurt het Sierra de Cazorla vijftig tinten groen. Dat mag geenszins verbazen: dit Natuurpark bevat het grootste aaneengesloten bosgebied van Spanje en wordt tevens als het land van het vloeibaar goud omschreven omwille van de schier oneindige olijfboomvelden.

Het kasteel van Segura de la Sierra

Naast uitgelezen wandelingen staat ook de route doorheen de Sierra de Cazorla over de A319 tussen Iruela en het prachtige op een heuveltop gelegen Segura de la Sierra geboekstaafd als een van de allermooiste routes in Andalusië. Persoonlijk genoten we minstens even zoveel van de voorafgaande doorsteek door het Zuidelijke gedeelte van het Natuurpark over de A2606. Verbazend mooie panorama's, een wisselend en immer boeiend landschap en het permanent rijplezier over onophoudelijke schitterende slingerwegen worden naadloos met mekaar verweven. Het maakt ook van deze Noordelijke lus vanuit Guadix een vermoeiende maar o zo boeiende ervaring.

Het intense en zalige motorrijden onderbreken we bewust voor een wandeling langs de Cerrada de Elias. Deze wandeling langs de Rio Borosa en reikt tot hoog op de berg bij een elektriciteitscentrale en telt in z'n volle lengte 22km. Voor wie geen zeven uren onderweg wil, bestaat de mogelijkheid enkele kilometers over het smalle pad langs de Rio Borosa te lopen en via een lus door het bos terug te keren. Hou er evenwel rekening mee dat het vanop de verst bereikbare parking (aan de viskwekerij) nog enkele kilometers lopen is tot aan het eigenlijke begin van de wandeling. Ons was het de moeite meer dan waard, ook op een broeierig hete dag na honderden kilometers rijden. Voor eenieder die graag wandelschoenen aantrekt, is de Cerrada de Elias een onbekende parel die zeker begeesteren zal.

Na de late thuiskomst rest de laatste avond in ons grotje in Guadix. Het afscheid wordt Lorejasse-waardig luister bij gezet; alzo wordt de laatste nacht de kortste nacht, en de volgende laatste ochtend de zwaarste ochtend. Noch foto's, noch woorden zijn voor publicatie vatbaar: what happens in Guadix, stays in Guadix ;-)