maandag 12 augustus 2013

11 augustus: de Spaanse Pyreneeën in

Foz de Arbayun
We verlaten Zaragoza en trekken Noordwaarts richting Huesca. Maar voor we Huesca bereiken kiezen we voor een smalle weg binnendoor naar Ayerba. Aanvankelijk leek dit een goede beslissing; de weg loopt strak door de mooie open vlakte en je ziet minuut per minuut de magische Pyreneeën naderen. Tot even later wegwerkzaamheden de weg over talloze kilometers tot een hobbelig lappendeken van zand, grind en stenen herleidt. We doen zo twee uren over de eerste 70 kilometer en van ons tijdschema blijft niks meer over ;-)

Naar en na Ayerbe loopt het vlotter al blijven er stroken waar de weg onze aandacht en concentratie meer van de adembenemend mooie omgeving afhoudt dan ons lief is. Gelukkig is er gaandeweg meer vlekkeloos asfalt en wordt het puur genieten. De Spaanse Pyreneeën zijn onevenaarbaar; robuust, ruw maar vooral ook puur. Onversneden schoonheid van Moeder Natuur. Na elke van de oneindig vele bochten wacht weer een o zo mooi prachtplaatje; het resultaat van het grillige gevecht van rotsen en hun groene begroeing om een plaatsje in de zon (of is het de schaduw?). Af en toe onderbroken met stroken betovering die variatie in textuur en kleur brengen: okergele velden, een oase paarse lavendel of een gigantische gele wei zonnebloemen. Terwijl we de ene na de andere bocht in volle verwondering en bewondering door dit magische landschap glijden maak ik me de bedenking dat de Spaanse Pyreneeën een beetje lijken op al het moois van de voorbije vele dagen, samengebald en in een woeste ongepolijste vorm uitgesmeerd over de flanken van deze imponerende bergen. Van motorrijders die ons hier voorafgingen hoorden we al vaker dat de Spaanse Pyreneeën verslavend zijn. En dat kunnen we al van bij de eerste dag alleen maar ten volle beamen.

Van Ayerbe rijden we over kleine slingerwegen door de Pyreneeën naar het Embalse (Meer) de Yesa. We passeren langs kleine bergdorpjes als Beuil, Uncastillo en Sos del Rey Catolico. In Uncastillo eten en drinken we wat.

Langs het Meer van Yesa rijden we een grote lus Westwaarts naar Foz de Arbayun. De weg is evenwel afgesloten, vermoedelijk omwille van de werken ter aanleg van een autostrade. We hebben dan al meer dan 250 kilometer achter de kiezen, het is 38 graden heet en even verderop Noordwaarts ligt Anso, onze eindbestemming. Herman heeft wat eerder al gekozen voor de kortste weg richting Posada Magoria in Anso en de meest wijze beslissing is ongetwijfeld hem te vervoegen. Maar koppig en gedreven (tot gestoord) als we zijn, rijden we de vallei van Roncal in om via een kleine bergpas tot aan de Foz de Arbayun te raken. Ik ken de bergpas virtueel van mijn vele nachtelijke voorbereidingen en herinner mij dat hij geclasseerd stond als 'zeer gevaarlijk' wegens de staat van wat nauwelijks een wegdek kan genoemd worden. Tegen beter weten in slaan we in Siguës in een smalle kloof tussen de angstaanjagend hoge, imponerende rotsen linksaf de bewuste bergpas op. Aanvankelijk lijkt onze vrees gegrond want het wegdek werd net vernieuwd en alle steentjes liggen los. In elke haarspeldbocht hoor ik het klankenspel van knetterende steentjes tegen het spatbord van mijn voorwiel: in alle omstandigheden van de remmen blijven, is hier de boodschap. Dat is vooral bergaf een probleem; maar zo ver komt het niet ... Soms wordt Moed ook beloond (!) ;-) - halverwege de beklimming staat een groot bord dat aangeeft dat je Navarra binnenrijdt. Blijkbaar heeft de Provincie Navarra dit piepkleine weggetje al eerder heraangelegd want voorbij het bord verandert de weg in nagelnieuw perfect glinsterasfalt. De rest is kinderspel en puur genieten. We passeren het bergdorpje Castelnuevo waar de mensen op stoelen op de straat zitten die nauwelijks een auto breed is. Ze kijken verschrikt op en vermoeden allicht dat we verloren gereden zijn :-)

We bereiken de machtige kloof Foz de Arbayun; wat een mooie beloning voor onze inspanning - die uiteindelijk pure ontspanning bleek ;-)

Vanuit Foz de Arbayun is het nog ruim 60 km Noordoost-waarts naar Anso. Maar die overbruggen we in no time, slingerend door de prachtige bergen en over de laatste tiental kilometer door de bossen van de dichtgegroeide bergwanden. Het is acht uur voorbij als we Anso bereiken.

Wat een prachtige rit alweer ... zo mooi ...


Enkele sfeerfoto's
Foz de Arbayun

Foz de Arbayun

Foz de Arbayun

Foz de Arbayun


op weg naar Foz de Arbayun

op weg naar Foz de Arbayun
op weg naar Foz de Arbayun

op weg naar Foz de Arbayun

op weg naar Foz de Arbayun
op weg naar Foz de Arbayun

op weg naar Foz de Arbayun
op weg naar Foz de Arbayun




op weg naar Foz de Arbayun

op weg naar Foz de Arbayun

op weg naar Foz de Arbayun

op weg naar Foz de Arbayun

















op weg naar Foz de Arbayun

aanleg autostrade
bijwijlen slecht wegdek
Uncastillo




Uncastillo

Uncastillo

Embalse de Yesa

Embalse de Yesa
maandlandschap-bergen bij het Embalse de Yesa

Embalse de Yesa


maandlandschap-bergen bij het Embalse de Yesa

maandlandschap-bergen bij het Embalse de Yesa

maandlandschap-bergen bij het Embalse de Yesa

Embalse de Yesa






Geen opmerkingen:

Een reactie posten