maandag 12 augustus 2013

12 augustus: rondrit door de Pyreneeën van Aragon


Los Mallos Riglos boven de Rio Gallego


Te laat vertrokken? Blame it on the bloody blog ...
We verblijven twee dagen in de voortreffelijke B & B Posada Magoria in het bergdorpje Anso. Vandaag staat een rondrit geprogrammeerd door de Spaanse Pyreneeën dwars doorheen het robuuste Aragon. We willen onder meer langs het Monasterio de la San Juan de La Pena en naar de Mallos Riglos.

Het vertrek is laat omdat er in het Posada Magoria pas ontbeten wordt vanaf 9 u. en ik nadien m’n blog van daags voordien online wil voor ik vertrek. Bijna vertrekken Hugo en ik voor onze tweede tocht door de Spaanse Pyreneeën. Herman is al eerder vertrokken; die zullen we later op de route bijbenen.

vanuit Anso de Zuidelijke vallei in



Kwamen we gisteren vanuit de vallei van het Westelijker gelegen Roncal Anso binnen gereden, dan verlaten we ons bergdorpje vandaag door de Zuidelijke vallei richting Berdun. Ook hier weer de prachtige natuur die ons gisteren zo imponeerde.

vanuit Anso de Zuidelijke vallei in

We rijden er onder meer door Foz de Binies: een rotsenformatie waar de weg langs, onder en bijwijlen tussendoor slingert. Heerlijk mooi. Borden waarschuwen voor vallende stenen en hier en daar vind je die ook op de weg. Maar het heeft iets speciaal en bezorgt me al rijdend en genietend flashbacks aan onze zesde rit door de canyons van Daluis, Cianis en Verdon.

Foz de Binies
Foz de Binies (foto al rijdend genoemen)




Rijden door de Spaanse Pyreneeën is een waar feest: de omgeving is altijd even mooi. De bergflanken trekken met de regelmaat van een gereputeerd catwalk-model een ander kleedje aan maar getuigen steeds weer van een ongerepte schoonheid. Het weer is zalig, de wegen vandaag vrijwel allemaal uitstekend, de heerlijke bochten ontelbaar … En Neil Young mag dan wel passen voor Pukkelpop, hij zit nog steeds achterop op de moto, samen met zijn maatjes Dylan, Bruce, JJ Cale, Warren Zevon & co. Boven ons circuleren grote gieren en constant dartelen de vlinders voor je scherm. 
Wie zich afvraagt waarom er geen vlinders meer gespot worden in Vlaanderen: ze leven allemaal in de Spaanse Pyreneeën ;-) – en of ze gelijk hebben (!)

De vallei van Anso

Monasterio de La San juan de La Pena


Vanuit Berdun trekken we verder Zuidwaarts en kiezen even later voor de zijsprong naar de Mont Oroel. Het slingerwegje omhoog rijgt de ene na de andere bocht aan mekaar en het is heerlijk rijden tot de top waar zich het Monasterio de la San Juan de La Pena bevindt.

Het (restanten van het) oude Monasterio is zo’n duizend jaar oud en gelegen in de rotswand. Enkele honderden jaren geleden werd anderhalve kilometer hier vandaan het ‘nieuwe’ klooster gebouwd. Ook daar gaan we even een kijkje nemen.









Monasterio de La San juan de La Pena

Na het Monasterio de La San Juan de La Pena houden Hugo & Herman halt voor wat eten. Omdat we tijdig terug in Anso moeten zijn voor het avondeten is de Zuidelijke lus naar de Mallos Riglos niet meer haalbaar. Ik besluit mijn inwendige mens on hold te zetten en rij in m’n eentje Zuidwaarts.

De prachtige Rio Gallego
Tijdens de afdaling van de Mont Oroel heb ik de weg voor mij alleen en is het tien dalende kilometers lang genieten geblazen – superheerlijke col! Nadien is de Rio Gallego mijn metgezel; de weg meandert mee met de grillage loop van deze rivier. Aanvankelijk niet meer dan een veredeld beekje zwelt de Rio Gallego aan tot een heerlijk heldere rivier die zich tot helemaal in het Zuiden van Aragon kronkelend een weg baant door de Pyreneeën. 















Een tiental kilometers voor Riglos doemen de enorme rode rotspilaren Los Mallos Riglos als stenen reuzen boven de Rio Gallego op. Deze gladde rotsformaties lijken op immens grote, rode stenen en zijn tot 300 meter hoog. Los Mallos Riglos zijn het eldorado voor bergbeklimmers en als je aan de voet van deze rode reuzen staat, begrijp je waarom.


Los Mallos Riglos boven de Rio Gallego
Los Mallos Riglos
Panorama van Los Mallos Riglos
Terug in Anso genieten we van het avondeten tot bij het ontbijt een kletterend onweer losbarst. Een onweer in de Pyreneeën is zoals de Pyreneeën zelf: ruw en ruig. Toch maar hopen dat morgen de zon de hemel weer opeist … 


Een hele hoop sfeerbeelden:





















CrazyHorse in Spain















































Geen opmerkingen:

Een reactie posten