|
Los Mallos Riglos boven de Rio Gallego |
|
Te laat vertrokken? Blame it on the bloody blog ... |
We verblijven twee dagen in de voortreffelijke B & B Posada Magoria
in het bergdorpje Anso. Vandaag staat een rondrit geprogrammeerd door de
Spaanse Pyreneeën dwars doorheen het robuuste Aragon. We willen onder meer
langs het Monasterio de la San Juan de La Pena en naar de Mallos Riglos.
Het vertrek is laat omdat er
in het Posada Magoria pas ontbeten wordt vanaf 9 u. en ik nadien m’n blog van
daags voordien online wil voor ik vertrek. Bijna vertrekken Hugo en ik voor
onze tweede tocht door de Spaanse Pyreneeën. Herman is al eerder vertrokken;
die zullen we later op de route bijbenen.
|
vanuit Anso de Zuidelijke vallei in |
Kwamen we gisteren vanuit de
vallei van het Westelijker gelegen Roncal Anso binnen gereden, dan verlaten we ons
bergdorpje vandaag door de Zuidelijke vallei richting Berdun. Ook hier weer de
prachtige natuur die ons gisteren zo imponeerde.
|
vanuit Anso de Zuidelijke vallei in |
We rijden er onder meer door Foz de Binies: een rotsenformatie waar de weg langs, onder en bijwijlen tussendoor slingert. Heerlijk mooi. Borden waarschuwen voor vallende stenen en hier en daar vind je die ook op de weg. Maar het heeft iets speciaal en bezorgt me al rijdend en genietend flashbacks aan onze zesde rit door de canyons van Daluis, Cianis en Verdon.
|
Foz de Binies |
|
Foz de Binies (foto al rijdend genoemen) |
Rijden door de Spaanse
Pyreneeën is een waar feest: de omgeving is altijd even mooi. De bergflanken
trekken met de regelmaat van een gereputeerd catwalk-model een ander kleedje
aan maar getuigen steeds weer van een ongerepte schoonheid. Het weer is zalig,
de wegen vandaag vrijwel allemaal uitstekend, de heerlijke bochten ontelbaar … En
Neil Young mag dan wel passen voor Pukkelpop, hij zit nog steeds achterop op de
moto, samen met zijn maatjes Dylan, Bruce, JJ Cale, Warren Zevon & co.
Boven ons circuleren grote gieren en constant dartelen de vlinders voor je
scherm.
Wie zich afvraagt waarom er geen vlinders meer gespot worden in
Vlaanderen: ze leven allemaal in de Spaanse Pyreneeën ;-) – en of ze gelijk
hebben (!)
|
De vallei van Anso |
|
Monasterio de La San juan de La Pena |
Vanuit Berdun trekken we
verder Zuidwaarts en kiezen even later voor de zijsprong naar de Mont Oroel. Het
slingerwegje omhoog rijgt de ene na de andere bocht aan mekaar en het is
heerlijk rijden tot de top waar zich het Monasterio de la San Juan de
La Pena bevindt.
Het (restanten van het) oude Monasterio is zo’n duizend jaar oud en
gelegen in de rotswand. Enkele honderden jaren geleden werd anderhalve
kilometer hier vandaan het ‘nieuwe’ klooster gebouwd. Ook daar gaan we even een
kijkje nemen.
|
Monasterio de La San juan de La Pena |
Na het Monasterio de La San Juan de La Pena houden Hugo & Herman
halt voor wat eten. Omdat we tijdig terug in Anso moeten zijn voor het
avondeten is de Zuidelijke lus naar de Mallos Riglos niet meer haalbaar. Ik
besluit mijn inwendige mens on hold te zetten en rij in m’n eentje Zuidwaarts.
|
De prachtige Rio Gallego |
Tijdens de afdaling van de Mont Oroel heb ik de weg voor mij alleen en
is het tien dalende kilometers lang genieten geblazen – superheerlijke col!
Nadien is de Rio Gallego mijn metgezel; de weg meandert mee met de grillage
loop van deze rivier. Aanvankelijk niet meer dan een veredeld beekje zwelt de
Rio Gallego aan tot een heerlijk heldere rivier die zich tot helemaal in het
Zuiden van Aragon kronkelend een weg baant door de Pyreneeën.
Een tiental kilometers
voor Riglos doemen de enorme rode rotspilaren Los Mallos Riglos als stenen
reuzen boven de Rio Gallego op. Deze gladde rotsformaties lijken op immens
grote, rode stenen en zijn tot 300 meter hoog. Los Mallos Riglos zijn het
eldorado voor bergbeklimmers en als je aan de voet van deze rode reuzen staat,
begrijp je waarom.
|
Los Mallos Riglos boven de Rio Gallego |
|
Los Mallos Riglos |
|
Panorama van Los Mallos Riglos |
Terug in Anso genieten we van het avondeten tot bij het ontbijt een
kletterend onweer losbarst. Een onweer in de Pyreneeën is zoals de Pyreneeën
zelf: ruw en ruig. Toch maar hopen dat morgen de zon de hemel weer opeist …
Een hele hoop sfeerbeelden:
|
CrazyHorse in Spain |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten